Vroege vogels op de vulkanen
Door: Pascal
21 Juni 2014 | Indonesië, Bromo
Woensdag zijn we om 7 uur vertrokken uit Yogya op naar Tosari; een klein dorpje dat uitkijkt op de Bromovulkaan. Een stukje van maar ongeveer 350 km en daar doe je dan de hele dag over. Het duurt gewoon al een paar uur voordat je de stad echt uit bent en een snelweg is er al helemaal niet. Je kunt dus geen snelheid maken. Alles rijdt door elkaar en eenbaanswegen worden er twee wanneer het zo uitkomt. En dan al die scooters.... die kruipen overal tussendoor en voor. Een heerlijk schouwspel om vanuit de auto naar te kijken, maar 12 uur is wat lang.
In het donker het enorm steile stuk naar boven beklommen gereden naar onze lodge (geen idee waar we terecht gekomen waren). Prima gegeten en vroeg naar bed. Morgen om 03.30 uur op!
Bright and shining in warme kleren geschoten en in een 4x4 gestapt om in het donker een grote vulkanische zandvlakte over te racen naar een uitkijkpunt. Doel is om daar voor zonsopgang te zijn zodat je een mooi uitzicht hebt over een aantal vulkanen en het dorp in de vallei. En we waren niet de enigen, je kunt over de hoofden lopen. Maar, mooi om de zon langzaam op te zien komen en de lucht oranje te zien kleuren. Om de vulkanen en over het dorp lag een enorme laag mist. Er ligt een aantal vulkanen bij elkaar in een enorme oude krater van 11 km doorsnee. Echt een maanlandschap. Dat bleek wel toen we bij daglicht terug over de zandvlakte gingen richting de kraterrand. De laatste kilometers naar de kraterrand moesten we lopen (of op een paardje, maar dat wilden we ze niet aandoen). Echt een woest zwart/grijzig landschap in de mist. Gelukkig hoef je je neus maar te volgen, de rotte eierlucht wijst je de weg. Eenmaal terug bij de lodge ontbeten met nasi goreng (het voelde toch al als middag en het was heerlijk!). Op naar onze volgende plek. Het dorpje Sempol tussen de koffieplantages aan de voet van de Kawah Ijenvulkaan. Een rit van 6 uur, echt schitterend.
Hoe meer we naar het Oosten gaan, hoe mooier het landschap wordt. Oneindige groene rijstvelden waar ze druk zijn de rijst te oogsten of om te ploegen en weer nieuwe in te zaaien, de oceaan die opeens opduikt en de beboste bergen vol palmen, varens en de mooiste planten die bij ons als kamerplanten doorgaan. Om 04.00 uur gewekt door de vriendelijke oproep vanuit de moskee, dus we waren weer op tijd voor het vetrek om 05.00 uur. Een stukje met de auto en dan moet je de laatste drie km zelf lopen naar de kraterrand. 'Peanuts' dacht ik nog, wat is drie km! Nou, als die steil omhoog is, dan is dat nog best een stuk en bij een luchtvochtigheid van 89% was best zwaar. Maar een mooie tocht door de bossen met uitkijk over de bergen die in wolkenvelden liggen. Maar wat word je beloond als je bovenkomt, echt een geweldig gezicht. De ruige grijs/zwarte kraterwanden met op de bodem van de krater een turkoois meer. Een zwavelmeer waar een flinke wolk bovenhangt. Beneden zijn de zwaveldragers aan het werk om hun manden te vullen met brokken zwavel. Zij lopen dat zware stuk 2x per dag heen en weer met manden van 80 kg en dat op slippers of rubber laarsen. En de dampen die ze inademen zijn natuurlijk ook niet gezond. Echt ongelooflijk. We lopen onder de indruk van zowel de prachtige natuur als de erbarmelijke werkomstandigheden van de zwaveldragers terug naar beneden.
Op naar Bali. Onze driver zet ons na een laatste uurtje rijden af bij de veerboot en na 40 minuten stappen we aan land in Bali! Nog 6 uur rijden en we zijn op onze volgende plek. Daar gaan we weer in de relaxmodus.
X
-
23 Juni 2014 - 11:28
Eveline:
Fantastisch! Meer foto's graag ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley